KRAJE, KTÓRE WYGRAŁY NAJWIĘCEJ TYTUŁÓW MISTRZA MOTOGP/500

Fabio Quartararo zdobył tytuł mistrzowski, wypełniając lukę w galerii sław klasy Premier. W poprzednich 72 edycjach żadnemu Francuzowi nigdy nie udało się zdobyć tego trofeum.​

Zrobił to, używając hamulców Brembo, podobnie zresztą jak wszyscy zawodnicy, którzy zdobyli tytuł mistrza świata MotoGP/500 od 1994 roku, aż do dnia dzisiejszego. Choć hamulce Brembo po raz pierwszy pojawiły się w mistrzostwach świata dopiero w drugiej połowie lat 60., były w nie wyposażone motocykle mistrzów świata także z lat 1984, 1986, 1988, 1991 i 1992 roku.​

Kolejne zwycięstwo podnosi całkowitą liczbę motocyklowych mistrzostw świata MotoGP/500, wygranych przy użyciu komponentów hamulcowych Brembo do 33, i 34 licząc wraz z mistrzostwami konstruktorów. Aby znaleźć zawodnika, który wygrał pojedyncze Grand Prix najwyższej klasy nie używając hamulców Brembo, trzeba wrócić aż do GP Niemiec 21 maja 1995 roku, czyli cofnąć się o ponad dwadzieścia sześć lat. ​

Wracając do osiągnięcia Fabio Quartararo, francuscy zawodnicy zdobyli wcześniej trzy mistrzostwa świata w klasie 250 - byli to Jean-Louis Tournadre (1982), Christian Sarron (1984) i Olivier Jacque (2000), a także dwa w klasie 125 (Arnaud Vincent w 2002 i Mike Di Meglio w 2008 r.). Dwa razy Francuzi triumfowali także w Moto2 (Johann Zarco w 2015 i 2016 r.). ​

Poniżej ranking krajów, które zdobyły najwięcej tytułów w motocyklowej klasie Premier, w kolejności rosnącej.​ 

6. miejsce, Francja i Rodezja: jeden tytuł ​ 

Gary Hocking wygrał tytuł w klasie 500 w 1961 roku w barwach teamu MV Agusta. Urodził się w Walii, ale dorastał w Rodezji Południowej, na terytorium dzisiejszego Zimbabwe. Brał udział w 9 z 10 wyścigów w ówczesnym kalendarzu, notując najszybsze okrążenie we wszystkich z nich i wygrywając 7. W tym roku, Francuz Quartararo odniósł tylko 5 zwycięstw w 16 GP, 10 razy plasując się na podium.​

5. miejsce, Australia: osiem tytułów​ 

Pierwszy z nich wygrał Wayne Gardner (ojciec Remy'ego, lidera Moto2) w 1987 roku, dzięki 7 zwycięstwom wraz z Hondą. Z tym samym konstruktorem Mick Doohan zdobył 5 tytułów w latach 1994-1998, wygrywając od 7 do 12 GP rocznie. Casey Stoner wygrał Mistrzostwa Świata dwa razy - w 2007 roku z Ducati i cztery lata później z Hondą, wygrywając wówczas 10 Grand Prix.​

​4. miejsce, Hiszpania: jedenaście tytułów​

Zwycięstwa w klasie Premier Hiszpanie zaczęli odnosić dość późno. Pierwszy tytuł należał do Alexa Criville'a, który w 1999 roku z Hondą odniósł 6 zwycięstw. Następnie pałeczkę przejął Jorge Lorenzo: trzykrotny mistrz świata z Yamahą w latach 2010, 2012 i 2015. Potem zwycięskim szlakiem 6-krotnie, w latach 2013-2019, podążał Marc Marquez w barwach Hondy, uważany za najlepszego na świecie. Koronę przejął po nim w zeszłym roku Joan Mir triumfując wraz z Suzuki.

​3. miejsce, USA: piętnaście tytułów​ 

Choć Stany Zjednoczone plasują się na trzecim miejscu pod względem liczby zdobytych mistrzostw świata, mogą pochwalić się największą liczbą samych mistrzów: było ich aż 7, czyli o jednego więcej niż w przypadku Włochów i Brytyjczyków. Trzynaście z piętnastu tytułów zostało zdobytych w latach 1978-1993, pierwsze trzy należały do Kenny’ego Robertsa (Yamaha), następne dwa do Freddi’ego Spencera (z Hondą), cztery zdobył Eddie Lawson, a trzy kolejne Wayne Rainey (z Yamahą), jeden triumf zapisał na swoim koncie Kevin Schwantz (z Suzuki). Kenny Roberts Jr triumfował w 2000 roku, a Nicky Hayden (Honda) odniósł zwycięstwo w 2006 roku. Dziewięć amerykańskich mistrzostw zostało zdobytych na motocyklach Yamaha, cztery na Hondach, a dwa na Suzuki.​

2. miejsce, Wielka Brytania: siedemnaście tytułów​

Na samym początku były to jednostronne zawody: Brytyjczycy byli najlepsi na świecie na motocyklach 500cc, o czym świadczy 13 tytułów zdobytych w latach 1949-1965, w tym pierwszy w 1949 roku, który trafił do Leslie’ego Grahama (AJS). Geoff Duke triumfował następnie cztery razy, podobnie jak później John Surtees i Mike Hailwood. Wszystkie te zwycięstwa zostały zdobyte na włoskich motocyklach, z wyjątkiem pierwszego triumfu Duke’a (jeździł na motocyklu marki Norton). Phil Read także korzystał z włoskiego motocykla (MV Agusta), a Barry Sheene okazał się jedynym brytyjskim mistrzem świata na japońskim motocyklu (Suzuki). Ci dwaj panowie podzielili się pozostałymi czterema tytułami w latach 60-tych. Od 1978 roku żadnemu Brytyjczykowi nie udało się wejść na najwyższy stopień podium tych zawodów.​

1. miejsce, Włochy: dwadzieścia tytułów​ 

Miejsce narodzin największych zwycięzców wszechczasów w klasie Premier nie mogło nie zdominować tego rankingu. Umberto Masetti był pierwszym, który naznaczył Mistrzostwa Świata włoskimi barwami, w 1950 i 1952 roku wraz z Gilerą, z którą Libero Liberati również wygrał w 1957 roku. Potem pałeczkę przejął Giacomo Agostini. Był mistrzem od 1966 do 1972 r. z teamem MV Agusta i ostatni raz w 1975 r. z Yamahą. Marco Lucchinelli przywrócił mistrzowską tradycję w latach osiemdziesiątych, wygrywając w 1981 roku, rok później wtórował mu Franco Uncini, obaj w barwach Suzuki Team Gallina. Po roku 2000 władzę objął Valentino Rossi. Był mistrzem od 2001 do 2005 r. i ponownie w 2008 i 2009 r., pierwsze trzy razy z Hondą i następne cztery z Yamahą.​