Infografiki MotoGP

 

Ewolucja tarcz hamulcowych Brembo w wyścigach 

Od czasu debiutu w świecie wyścigów motocyklowych na początku lat 70-tych do dnia dzisiejszego, Brembo używa czterech różnych rodzajów materiału do produkcji tarcz hamulcowych. Od pokrytych plazmą aluminiowych tarcz wykorzystywanych w latach 80. w celu zmniejszenia wagi w klasach 125 i 250, poprzez pływające tarcze z nośnikami z aluminium i wirnikiem z żeliwa przykręcanym na nośnik tarczy, aż po pływające tarcze z aluminiowym nośnikiem i wirnikiem ze stali nierdzewnej. Na początku lat 90., pojawił się nowy materiał z rewolucyjnymi właściwościami. Mowa o włóknie węglowym, które następnie stosowane było do produkcji tarcz motocykli najwyższej klasy: najpierw w klasie 500, a następnie w MotoGP i niedługo potem w klasie 250.

 

 

 

​Tarcze hamulcowe 

Tarcze hamulcowe z włókna węglowego umożliwiają znaczący spadek niesprężonej masy oraz zmniejszenie żyroskopowego efektu, poprawiając tym samym obsługę motocykli i zapewniając wyższą wydajność w porównaniu do stalowych odpowiedników. Jednakże mają one wadę: nie są w stanie hamować skuteczne dopóki nie osiągną właściwej temperatury roboczej. Z tego względu kierowcy wykonują rozgrzewające okrążenie, a pierwsze zakręty po rozpoczęciu mają na celu rozgrzanie tarcz do odpowiedniej temperatury. Do tej pory w Moto GP, w przypadku deszczu (oznaczającego, że tarcze nie osiągną prawidłowej temperatury pracy), wciąż stosowane są tarcze hamulcowe ze stali. Przy niskich temperaturach, ale przy braku opadów, wybierane są węglowe tarcze, z dowolnymi osłonami produkcji poszczególnych zespołów (które podnoszą i utrzymują roboczą temperaturę nawet wtedy, gdy nie ma hamowania).

 

 

 

Rodzaje tarcz hamulcowych 

W trakcie sezonu 2014 MotoGP zmieniono przepisy dot. wymiarów przednich tarcz hamulcowych wykonanych z włókna węglowego. Do dzisiaj, przepisy zezwalały na dwa formaty przednich tarcz: 320mm, stosowane na prawie wszystkich torach oraz 340mm, obowiązujące na torze Motegi i opcjonalne na torze Barcelona i Sepang. Obecne zmiany zezwalają na stosowanie na wszystkich torach tarcz 340mm (przy czym 320mm tarcze są również dozwolone), ale nakazują ich stosowanie na torze Motegi.

 

 

 

Klocki hamulcowe 

Główną charakterystyką węglowych klocków hamulcowych Brembo, stosowanych w mistrzostwach MotoGP, jest duże tarcie oraz stała wydajność - zwłaszcza w wysokich temperaturach, ale nie przekraczających dopuszczalnych norm. Cechy te gwarantują doskonałe i równomierne hamowanie w trakcie zawodów, dzięki czemu jest mniej prawdopodobne, że stracą moc. Powyżej maksymalnych temperatur współczynnik tarcia dla węgla może się zmienić, wywołując zjawisko słabnięcia, co powoduje spadek skuteczności hamowania i nagły wzrost zużycia tarcz oraz klocków hamulcowych.

 

 

 

Brake master cylinder and lever Pompa hamulcowa i dzwignia hamulca 

Historia głównego promieniowego cylindra hamulcowego rozpoczyna się w 1985 roku, kiedy to Brembo po raz pierwszy zarejestrowało patent, który przeznaczony był do zrewolucjonizowania układów hamulcowych. Początkowo pomysł został przyjęty w sporcie, gdzie kwestie ograniczenia przestrzeni na motocyklach wyścigowych wymagają wyszukiwania bardziej kompaktowych rozwiązań. Nowe rozwiązanie, poza redukują ogólnych wymiarów, pomogło ulepszyć ergonomię kierowcy, sprawiając, że hamowanie stało się skuteczniejsze. Ta struktura umożliwiła również zaprojektowanie pompy hamulcowej, która optymalizując hydrauliczne i mechaniczne interakcje, ulepszyłaby wydajność produktu. W 1986 roku promieniowa pompa hamulcowa zadebiutowała na torze na pokładzie Yamahy YZR OW 81 Amerykanina Lawsona, który w tym samym roku zdobył mistrzostwo klasy 500. Amerykański kierowca natychmiast docenił to rozwiązanie, co przekonało Brembo do dalszego rozwoju pomysłu, późniejsze wprowadzenie nowych uszczelek i zwiększanie odległości urządzenia od kierownicy.

 

 

 

Zacisk hamulcowy

4-tłokowe, monoblokowe zaciski Brembo przeznaczone na Moto GP, pochodzą z jednego kawałka materiału aluminiowo-litowego. Kształt korpusu zacisku został zaprojektowany w celu zoptymalizowania stosunku wagi do sztywności. Jego powierzchnia jest niklowana. Jedną z najbardziej oczywistych różnic (w porównaniu z zaciskami zamontowanymi w motocyklach drogowych) jest obecność "szybko złączki", która pozwala na szybką zmianę zacisku lub jego odpowietrzenie pomiędzy lub w trakcie sesji.